அறியப்படாத இஸ்லாமியர்கள் | பகுதி – 2

கடந்த கட்டுரையில் இரண்டு இஸ்லாமிய சகோதரர்களை பற்றி கண்டோம் இதில் மேலும் இருவரை பற்றி அறிந்து கொள்வோமா?

முதலில் அவர்கள் இருவரின் பெயரையும் தெரிவித்து விடுகிறேன் ஒருவர் ஷாஃபிகுல்லா கான், மற்றொருவர் தாதா அப்துல்லாஹ்.

ஒருவர் சந்திரசேகர ஆசாத் மற்றும் சுதந்திரப் போராட்ட வீரர்கள் உடன் ஆங்கிலேயரின் ஆயுத குவியலை கைப்பற்றிய வழக்கில் தூக்கு தண்டனை பெற்றவர். பகத்சிங் மற்றும் ராஜகுருவின் நெருங்கிய கூட்டாளி ஆவார். ஆனால் இவரின் பெயர் திட்டமிட்டே வரலாற்றில் மறைக்கப்பட்டுள்ளது. அதில் தேசிய கட்சிகளில் உள்ள இந்துத்துவ ஆதரவாளர்களின் பங்கும் நிறைய இருக்கிறது என்று நாம் அறிந்ததே.

இன்னொருவர் நம் இந்திய தேசத்திற்கு மகாத்மா காந்தி என்று ஒருவர் வர காரணமாக இருந்தவர். இவர் இல்லை என்றால் ரயிலிலிருந்து காந்தியார் இறக்கிவிடப்பட்டு இருக்கமாட்டார் ஒரு சுதந்திர வேட்கையும் ஏற்பட்டிருக்காது. சுதந்திரப் போராட்டமும் நடந்து இருக்காது!

இனி சற்று விரிவாக இவர்களைப் பற்றி தெரிந்து கொள்வோம்.

ஷாஃபிகுல்லா கான் :
ஷாஃபிகுல்லா கான்  கைபர் பழங்குடியினரின் முஸ்லீம் பதன் குடும்பத்தில் பிரிட்டிஷ் இந்தியாவின் ஐக்கிய மாகாணங்களான ஷாஹஜான்பூரில் ஆறாவது பிள்ளையாக பிறந்தார்.அவர் தனது ஆறு உடன்பிறப்புகளில் இளையவர்.

1922 இல் சவுரி சவுரா  சம்பவத்திற்குப் பிறகு, மகாத்மா காந்தி ஒத்துழையாமை இயக்கத்திற்கான அழைப்பை திரும்பப் பெற முடிவு செய்தார். இதனால்  ஷாஃபிகுல்லா கான் உட்பட பல இளைஞர்கள் மனச்சோர்வடைந்தனர். ஷாஃபிகுல்லா 1924 ஆம் ஆண்டில்  சுதந்திரப் போராளிகளைக் கொண்ட ஒரு அமைப்பை உருவாக்க முடிவு செய்தார். இந்த சங்கத்தின் நோக்கம் ஒரு சுதந்திர இந்தியாவை அடைய ஆயுத புரட்சிகளை ஏற்பாடு செய்வதாகும்.

அவர்களின் இயக்கத்திற்கு ஊக்கமளிப்பதற்கும், அவர்களின் நடவடிக்கைகளை மேற்கொள்ள ஆயுதங்கள் மற்றும் வெடிமருந்துகளை வாங்குவதற்கும், இந்துஸ்தான் சோசலிஸ்ட் குடியரசுக் கழகத்தின் புரட்சியாளர்கள் 1925 ஆகஸ்ட் 8 அன்று ஷாஜான்பூரில் ஒரு கூட்டத்தை ஏற்பாடு செய்து ரயில்களில் கொண்டு செல்லப்படும் அரசாங்க கருவூலத்தை கொள்ளையடிக்க முடிவு செய்யப்பட்டது.

ஆகஸ்ட் 9, 1925 அன்று, கான் மற்றும் பிற புரட்சியாளர்களான ராம் பிரசாத் பிஸ்மில், ராஜேந்திரா லஹிரி, தாகூர் ரோஷன் சிங், சசிந்த்ரா பக்ஷி, சந்திரசேகர் அசாத், கேஷேப் சக்ரபோர்த்தி , பன்வாரி லால், முராரி லால் குப்தா, முகுண்டி லால் மற்றும் மன்மத்நாத் குப்தா ஆகியோர் ரயிலை கொள்ளையிட்டனர்.

கொள்ளை சம்பவத்தில் ஒரு மாதமாகியும் அனைவரும் கைது செய்யப்பட்டபின் இவரை மட்டும் பிரிட்டிஷ் அரசாங்கத்தால் கைது செய்ய முடியவில்லை. அவர் தலைமறைவாகி பீகாரில் இருந்து பனராஸுக்கு குடிபெயர்ந்தார். அங்கு அவர் ஒரு பொறியியல் நிறுவனத்தில் பத்து மாதங்கள் பணியாற்றினார். சுதந்திரப் போராட்டத்திற்கு மேலும் உதவ பொறியியல் கற்க வெளிநாடு செல்ல அவர் விரும்பினார். எனவே அவர் நாட்டை விட்டு வெளியேறுவதற்கான வழிகளைக் கண்டறிய டெல்லிக்குச் சென்றார்.

அவரது வகுப்புத் தோழராக இருந்த தனது பதான் நண்பர்களில் ஒருவரின் உதவியை அவர் நாடிய பொழுது அந்த நண்பர், இவர் இருக்கும் இடத்தைப் பற்றி போலீசாருக்கு காட்டிக் கொடுத்தார். ஜூலை 17, 1926 காலை போலீசார் அவரது வீட்டிற்கு வந்து கைது செய்தனர்.

கான் பைசாபாத் சிறையில் தடுத்து வைக்கப்பட்டு அவர் மீது வழக்கு பதிவு செய்யப்பட்டது. கிஸ்மில் கான், ராஜேந்திர லஹிரி மற்றும் தாகூர் ரோஷன் சிங் ஆகியோருக்கு மரண தண்டனை வழங்குவதன் மூலம் ககோரி ரயில் கொள்ளை வழக்கு முடிவுக்கு வந்தது. மற்றவர்களுக்கு ஆயுள் தண்டனை வழங்கப்பட்டது.

1927 டிசம்பர் 19 அன்று பைசாபாத் சிறையில் தூக்கிலிடப்பட்டு கான் கொல்லப்பட்டார். இந்த புரட்சிகர மனிதர் தாய்நாட்டின் மீதான அன்பு, அவரது தெளிவான சிந்தனை, அசைக்க முடியாத தைரியம், மற்றும் விசுவாசம் ஆகியவற்றின் காரணமாக தனது மக்களிடையே ஒரு தியாகியாகவும் புராணமாகவும் ஆனார்.

ஆனால் இவரது வரலாறு நமது வரலாற்றுப் புத்தகங்களில் திட்டமிடப்பட்டு மறைக்கப்படுள்ளது என்பதை இவர் பெயரை முதல்முதலில் படிப்பவர்கள் அறிந்துகொள்வார்கள் ஏனென்றால் சுதந்திரம் வேண்டி போராடியவர்கள் வேண்டுமானால் மதம் ஜாதி வேறுபாடு பாராமல் போராடி இருக்கலாம். ஆனால் அவர்களை கொண்டாட வேண்டிய இந்த கும்பல் மதங்களை வைத்து பிரித்து தேர்ந்தெடுத்து இருட்டடிப்பு செய்து வந்துள்ளது. மதத்தின் பெயராலும் சாதியின் பெயராலும் இனத்தின் பெயராலும் ஒருவர் செய்த தியாகங்களை மறைப்பது எவ்வளவு பெரிய வன்மம்?

லண்டன் பயிற்சி பெற்ற இளம் பாரிஸ்டர் மோகன்தாஸ் கரம்சந்த் காந்தி தனது சொந்த ஊரான போர்பந்தரில் ஒரு பயிற்சியை ஏற்படுத்த போராடி வந்தார், அப்போது தென்னாப்பிரிக்காவின் டிரான்ஸ்வால் மாகாணத்தில் ஒரு வருடம் பணியாற்ற ஒப்பந்தம் வழங்கப்பட்டது. அப்பணியை வழங்கியவர் தான் தாதா அப்துல்லாஹ்.

தென்னாப்பிரிக்காவில் பாரபட்சமான சட்டங்களுக்கு எதிராக அமைதியான எதிர்ப்பை வழிநடத்தும் பாதையில் காந்தியைத் தொடங்குவதற்கும், இந்தியாவை சுதந்திரமாக உருவாக்குவதற்கு வழிகாட்டும் பாதையில் காந்தியைத் தொடங்குவதற்கும் இந்த அழைப்பே காரணமாக இருந்தது.

1893 ஆம் ஆண்டில் டர்பனில் கப்பல் மூலம் வந்த காந்தி, தொழிலதிபர் தாதா அப்துல்லாவால் பிரிட்டோரியாவுக்கு ரயிலில் சென்று அங்கு ஒரு வழக்கை எதிர்த்துப் போராடுமாறு கேட்டுக்கொள்ளப்பட்டார்.

அவர்களுக்காக சட்ட ஆவணங்களை பிரிட்டோரியாவுக்கு சமர்ப்பிக்க அவர் அந்த ரயிலில் செல்ல வேண்டிய அவசியமில்லை என்றால், அவர் ரயிலில் இருந்து தூக்கி எறியப்பட்ட கொடூரமான சம்பவம் ஒருபோதும் நடந்திருக்காது. நமக்கும் மகாத்மா கிடைத்திருக்க மாட்டார். ஆக இந்தியாவிற்கு ஒரு மகாத்மா தேசத்தந்தை காந்தியடிகள் கிடைப்பதற்கு முழுமுதற் காரணமே ஒரு இஸ்லாமியர் தான். அவர் பாரிஸ்டர் பட்டம் பெற்ற காந்தியை தேர்ந்தெடுத்து அழைக்காமல் போயிருந்தால்?

கட்டுரையின் முடிவுக்கு வரும் முன் ஒரு சிறு குறிப்பாக இன்னொருவரைப் பற்றியும் கண்டு விடுவோம்.

எம். எம். இஸ்மாயில் தனது மகனை “புத்ரா தான்” (ஒருவரின் மகனை சிப்பாய்க்கு தேசத்திற்கு நன்கொடை அளிக்கும் திட்டம்)திட்டத்திற்கு பரிசளித்த முதல் இந்தியர் என்பது இன்னும் சிலருக்கு நினைவிருக்கிறது பலருக்கு அது தெரியாது. தெரிந்த சில இந்துத்துவ சங்கிகள் வசதியாக மறைத்து விட்டனர்.  1962 ஆம் ஆண்டில் இந்தியாவில் சீன படையெடுப்பின் மத்தியில் தொடங்கப்பட்ட  ஒரு திட்டமாகும்.

இப்படி அறிவு, பணம், பொருள், வீடு, வாசல், தன் பிள்ளைகள் என்று எல்லாவற்றையும் இந்த தேசத்திற்காக கொடையாக கொடுத்த ஒரு சமுதாயத்தை தான் இன்று இந்துத்துவ சக்திகள் தீவிரவாதிகளாக சித்தரித்து கொண்டிருக்கிறது. அதை எதிர்க்க வேண்டிய பொது சமூகம் வாயடைத்து வேடிக்கை பார்த்துக் கொண்டிருக்கிறது திராவிடர்களை தவிர்த்து. ஏன் திராவிடர்கள் மட்டும் அனுதினம் எதிர்த்துக் குரல் கொடுத்துக் கொண்டிருக்கின்றார்கள் என்றால் காரணம் திராவிடம் அந்தத் தெளிவை நமக்கு ஊட்டிய பெரியார், அண்ணா, மற்றும் திராவிட ஆட்சியாளர்கள். இப்படி அறியப்படாத செய்திகளை நமது பிள்ளைகளுக்கும் சகோதரர்களுக்கும் தமிழ் சமுதாயத்திற்கும் எடுத்துக் கூறுவோம்.

வாழ்க தமிழ்! தமிழ் வெல்லும்!
—
திராவிடன்